در معنى حديث مذكور معنى ديگرى نيز نموده‏اند با توجه به حديث معروفى كه از پيامبر اكرم (ص) نقل شده آن جا كه فرمود: «الناس نيام فاذا ماتوا انتبهوا; مردم در خوابند، هنگامى كه مردند بيدار مى‏شوند.» ⁽⁴⁾

بنابراين، حديث مورد سؤال به اين معنى است، همان گونه كه انسان بعد از مرگ، متنبه مى‏شود، و پرده‏هاى غرور از او دور شده، و چشم دلش باز مى‏گردد و همه چيز را مى‏بيند، اكنون نيز شما قبل از مرگ طبيعى، متنبه شويد، و پرده‏ها و حجاب‏هاى غرور و غفلت را بدريد، و بيدار و هوشيار گرديد، مباد قفس ماديت‏شما را از فضاى وسيع و معطر ملكوت غافل سازد. چنان كه از حضرت عيسى (ع) نقل شده فرمود: «لم يلج ملكوت السموات من لم يولد مرتين; كسى كه دو بار زاييده نشود، به ملكوت آسمان‏ها راه نيابد.» ⁽⁵⁾

توضيح بيشتر اين كه: مولانا در كتاب مثنوى به اين مطلب با اين بيان اشاره كرده كه از پيامبر (ص) سؤال مى‏كردند قيامت چه وقت است؟ و چقدر راه تا قيامت مانده‏است؟

پيامبر (ص) با زبان حال به آنها فرمود: در خودت قيامت‏به طور نقد، وجود دارد، چرا در آيينه وجودت، آن را نمى‏بينى، و از آن سؤال نمى‏كنى، در حقيقت‏حضرت محمد (ص) دو بار زاييده، و زاده ثانى است، و نشئه دنيا و آخرت را با هم مى‏نگرد و رمز «بمير قبل از آن كه به مرگ طبيعى بميرى‏» همين است.

زاده ثانى است احمد در جهان

صد قيامت‏بود او اندر عيان

زو قيامت را همى پرسيده‏اند

كى قيامت تا قيامت راه چند؟

با زبان حال مى‏گفتى بسى

كه زمحشر حشر را پرسد كسى؟

بهر اين گفت آن رسول خوش پيام

رمز موتوا قبل موت يا كرام

همچنان كه مرده‏ام من قبل موت

زآن طرف آورده‏ام ز اين صيت و صوت

پس قيامت‏شو، قيامت را ببين

ديدن هر چيز را شرط است اين

عقل گردى عقل را دانى كمال

عشق گردى عشق را بينى جمال

نار گردى نار را دانى يقين

نور گردى هم بدانى آن و اين ⁽⁶⁾

آرى اگر بخواهى عقل را درك كنى، بايد وجودت را به عقل بسپارى، مانند عشق كه تا عاشق نشوى، جمال عشق را نخواهى ديد، و تا آتش نشوى، آتش را به طور حقيقى نخواهى يافت، و تا نور نشوى، هيچ چيز را درك نمى‏كنى. در حقيقت مى‏توان گفت: كسانى كه بار دوم در اين دنيا زاييده شده‏اند، يعنى حيات و شخصيت وابسته به كمال ماوراى طبيعت را به دست آورده‏اند، لحظه نفى همان حيات طبيعى است كه براى دسته ديگر لحظه مثبت مى‏باشد. ⁽⁷⁾

پى‏نوشت‏ها:

1. بحارالانوار، ج‏72، ص‏59.

2. نهج البلاغه، خطبه‏220.

3. بحارالانوار، ج‏69، ص‏317.

4. همان، ج‏50، ص‏134.

5. شرح انقروى بر مثنوى، دفتر سوم، در تفسير اين شعر مولانا:

چون دوم بار آدميزاده بزاد

پاى خود بر فرق علت‏ها نهاد

طبق نقل از تفسير و نقد و تحليل مثنوى، از: محمد تقى جعفرى، ج‏13، ص‏278.

6. ديوان مثنوى، به خط ميرخانى، دفتر ششم، ص‏549.

7. تفسير و نقد و تحليل بر مثنوى، ج‏13، ص 280 و 286.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: